ον 3ον αιώνα μ.Χ., επί αὐτοκρατορίας Δεκίου, στην Αντιόχεια της Συρίας ζούσε ένας Καρχηδόνιος στην καταγωγή, πλούσιος, ευγενής, μορφωμένος και πολύ ικανός στη μαγεία, ο Κυπριανός. Διέθετε τέτοια ικανότητα, ώστε καλούσε τους δαίμονες και τους έστελνε να εξυπηρετήσουν όποια εντολή τους έδινε σε βάρος των θυμάτων του.
Στην ίδια πόλη κατοικούσε μία ευσεβής παρθένος, πιστή χριστιανή, η Ιούστα. Τούτη την κόρη ένας νεαρός πλούσιος ειδωλολάτρης με άσωτη ζωή, ο Αγλαΐδας, θέλησε να την εμπλέξει στα δίχτυα του. Επειδή όμως όλες του οι προσπάθειες δεν έφεραν αποτέλεσμα, έτρεξε στη μαγική δύναμη του Κυπριανού. Πραγματικά, ο Κυπριανός άρχισε να στέλνει διάφορους δαίμονες, για να ξελογιάσει την Ιούστα και να την υποδουλώσει στα αμαρτωλά σχέδια του Αγλαΐδα. Οι δαίμονες γύριζαν άπρακτοι στον Κυπριανό χωρίς να καταφέρνουν καν να πλησιάσουν στην κόρη, διότι, όπως έλεγαν, με το σημείο του Σταυρού τους έκαιγε και δεν μπορούσαν να σταθούν κοντά της. Όμοια άπρακτος γύρισε και ο άρχοντας των δαιμόνων, τον οποίο χρησιμοποίησε στο τέλος ο Κυπριανός ως έσχατο όπλο του.
Η πραγματική αυτή ήττα των δαιμονικών δυνάμεων άνοιξε τα μάτια της ψυχής του Κυπριανού. Κατανόησε την πλάνη του και την ακαταμάχητη δύναμη του Ιησού Χριστού. Έτσι, αληθινά μετανοημένος προσπίπτει στον επίσκοπο Αντιοχείας Άνθιμο, καίει μπροστά του όλα τα μαγικά βιβλία και ζητάει να γίνει χριστιανός.
Μετά την βάπτισή του ο Κυπριανός, ως πρόβατο της ποίμνης του Κυρίου, αφοσιώθηκε στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου, προσελκύοντας στη χριστιανική πίστη πολλούς ανθρώπους. Κατόπιν έγινε ιερέας και αργότερα επίσκοπος Καρχηδόνας, την δε Ιούστα, την χειροτόνησε διακόνισσα και την μετονόμασε σε Ιουστίνη.
Για την χριστιανική τους δράση οι δυό Άγιοι συνελήφθησαν και εξορίσθηκαν στη Νικομήδεια όπου, το έτος 304, ο εκεί ηγεμόνας Κλαύδιος, αφού τους υπέβαλε σε πολλά βασανιστήρια, στο τέλος διέταξε τον αποκεφαλισμό τους.
Η μνήμη του Αγίου ιερομάρτυρος Κυπριανού και της Αγίας παρθενομάρτυρος Ιουστίνης εορτάζεται στις 2 Οκτωβρίου.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τῇ φωταυγείᾳ, σκότος ἔλιπες, τῆς ἀσεβείας, καί φωστήρ τῆς ἀληθείας γεγένησαι· ποιμαντικῶς γάρ φαιδρύνας τόν βίον σου, Κυπριανέ τῇ ἀθλήσει δεδόξασαι. Πάτερ Ὅσιε, τόν Κτίστην ἡμῖν ἱλέωσαι, ὁμού σύν Ἰουστίνη τῇ Θεόφρονι.

Κοντάκιον. Ἦχος α’. Χορός Ἀγγελικός.
Ἐκ τέχνης μαγικῆς, ἐπιστρέψας θεόφρον, πρός γνῶσιν θεϊκήν, ἀνεδείχθης τῷ κόσμῳ, ἀκέστωρ σοφώτατος, τάς ἰάσεις δωρούμενος, τοῖς τιμῶσί σε, Κυπριανέ σύν Ἰουστίνῃ· μεθ’ ἧς πρέσβευε, τῷ Φιλανθρώπῳ Δεσπότῃ, σωθῆναι τούς δούλους σου.

Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχᾶς.
Ὡς ἱεράρχην τίμιον, καί ἀθλητήν στερρότατον, ἡ οἰκουμένη ἀξίως γεραίρει σε, Κυπριανέ ἀοίδιμε, καί τοίς ὕμvοις δοξάζει, τήν ἁγίαν σου μνήμην, αἰτοῦσα πάντοτε, πταισμάτων ἄφεσιν, διά σοῦ δωρηθήναι τοῖς μέλπουσιν. Ἀλληλούια.

Μεγαλυνάριον.
Πλάνης σοφιστείας ἀπολιπών, τῆς θείας σοφίας, ἀνεδείχθης λαμπρός φωστήρ, καί σύν Ἰουστίνῃ, Κυπριανέ ἀθλήσας, τῆς ἄνω βασιλείας, ἄμφω ἔτυχε.

ιός χριστιανῶν γονέων ἀπό τή Φιλαδέλφεια. Ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του καί πῆγε στήν πόλη Καρατζασοῦ τῆς Ἠλιούπολης, ὅπου ἐξασκοῦσε τήν τέχνη τοῦ ἀμπατζῆ (σαγματοποιοῦ).
Σέ κάποια διασκέδαση, πού ἦταν παρών καί ὁ Γεώργιος, κάποιος, πού βρισκόταν σέ κατάσταση μέθης, ἔπεσε καί σκοτώθηκε. Τότε, σύμφωνα μέ τήν συνήθεια, ὁ κριτής ζήτησε ἀπ’ τούς κατοίκους, νά πληρώσουν τό ἀνάλογο πρόστιμο. Ὁ Γεώργιος ἀρνήθηκε νά καταβάλει αὐτό τό πρόστιμο καί ἐπάνω στόν θυμό του εἶπε, ὅτι δέν τό πληρώνει γιατί εἶναι Τοῦρκος. Ἀμέσως τότε οἱ Τοῦρκοι τόν συνέλαβαν καί τοῦ ἔκαναν περιτομή.
Ἀργότερα ὁ Γεώργιος, μετανοημένος, πῆγε στό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου ἔμεινε γιά ἀρκετό χρονικό διάστημα. Ἐπανῆλθε ὅμως στήν πόλη Καρατζασοῦ, καί μπροστά στόν κριτή ὁμολόγησε μέ θάρρος τήν πίστη του στόν Χριστό. Παρά τίς κολακεῖες τοῦ κριτῆ, ἔμεινε ἀμετάθετος στήν ἀπόφασή του.
Ἄρχισε τότε μία σειρά φρικτῶν βασανιστηρίων, πού ὁ Γεώργιος τά ὑπέμεινε μέ μεγάλη γενναιότητα. Ἔλεγε μάλιστα: «ὅτι καί ἂν μοῦ κάνετε ἐγώ δέν ἀρνοῦμαι πλέον τήν πίστη μου. Χριστιανός γεννήθηκα, Χριστιανός εἶμαι καί Χριστιανός θέλω νά πεθάνω».
Τελικά, στίς 2 Ὀκτωβρίου 1794 τόν ἀποκεφάλισαν.
Ο Otto Meinardus ἀναφέρει τό μαρτύριο τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ στίς 2 Ὀκτωβρίου 1752.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx