Ἀπολυτίκιον Προεόρτιον. Ἦχος δ’.
Σήμερον τῆς παγκοσμίου χαρᾶς τά προοίμια, μετά χαρμοσύνης προεορτάσωμεν· ἰδού γάρ Γαβριήλ παραγίνεται, τῇ Παρθένῳ κομίζων τά εὐαγγέλια, καί φόβῳ ἅμα καί θαύματι· χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ.

Κοντάκιον Προεόρτιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐπελεύσει Πνεύματος τοῦ Παναγίου, τοῦ Πατρός τόν σύνθρονον, καί ὁμοούσιον φωνῇ, τοῦ Ἀρχαγγέλου συνέλαβες, Θεοκυῆτορ, Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις.

Μεγαλυνάριον.
Ἤγγικεν ἡ λύτρωσις τῶν βροτῶν· Γαβριήλ γάρ σπεύδει, χαρμοσύνως πρός Ναζαρέτ, βοῆσαι τό χαῖρε, τῇ Κεχαριτωμένῃ· τόν Λόγον γάρ συλλήψῃ, Πατρί τόν σύνθρονον.
 

Ἅγιος Ἀρτέμων γεννήθηκε στή Σελευκεία τῆς Πισιδίας. Ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἦλθε σέ ἐκεῖνο τόν τόπο, ὁ Ἅγιος Ἀρτέμων ἔγινε μαθητής του, ἐνῷ στήν συνέχεια ἀναδείχθηκε Ἐπίσκοπος τῆς ἴδιας πόλεως, διδάσκαλος τοῦ λαοῦ καί κήρυκας τῆς ἀλήθειας. Διενέργησε πολλά θαύματα καί ὁδήγησε πολλούς ἀπό τούς εἰδωλολάτρες πρός τόν Κύριο, κάνοντάς τους Χριστιανούς. Διοικώντας μέ εὐσέβεια καί θεάρεστο τρόπο τό ποίμνιο, πού τοῦ εἶχε ἐμπιστευθεῖ ὁ Θεός καί διακυβερνώντας μέ ἀρετή καί σοφία τήν Ἐκκλησία, ἦταν σωτήριο λιμάνι γιά ὅλους πού εἶχαν ἀνάγκη, προστάτης τῶν χηρῶν, ὑπερασπιστής τῶν ὀρφανῶν, χορηγός πτωχῶν καί πενήτων.
Ὁ Ἅγιος Ἀρτέμων, ἀφοῦ πολιτεύθηκε κατά Θεόν καί ὑπηρέτησε σέ ὅλα τόν Κύριο, κοιμήθηκε μέ εἰρήνη σέ βαθύ γῆρας, ἀπολαμβάνοντας τήν αἰώνια ζωή.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἅγιος Ἱερομάρτυς Παρθένιος καταγόταν ἀπό τήν Μυτιλήνη καί γεννήθηκε ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς καί ἐνάρετους, οἱ ὁποῖοι φρόντισαν γιά τήν κατά Θεόν ἀνατροφή του. Ὁ Παρθένιος ἀφοσιώθηκε στίς μελέτες καί ἔγινε ἕνας ἀπό τούς λόγιους τῆς ἐποχῆς του. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καί λίγο ἀργότερα ἐξελέγη Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Χίου. Μετά παρέλευση ἀρκετοῦ χρόνου κλήθηκε στόν πατριαρχικό θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, περί τά τέλη τοῦ ἔτους 1656.
Ὡς Πατριάρχης ἀναδείχθηκε ἄνδρας εὐλαβής, χρηστός στόν τρόπο, λόγιος καί ζηλωτής ὅλων τῶν ἔργων τῆς εὐσεβείας καί τῆς ἀρετῆς καί ὑποστηρικτής τῆς ἑλληνικῆς παιδείας. Ἡ ἀγάπη του πρός τήν παιδεία καί τό ἐνδιαφέρον του γιά νά μήν σβήσει τό καντήλι τοῦ φωτός καί τῆς γνώσεως, τόν ὁδήγησαν στό νά ἀπευθύνει ἐπιστολή πρός τόν Μητροπολίτη πρώην Νικαίας, ὁ ὁποῖος ἦταν πολύ πλούσιος καί διέμενε στήν Ταυρίδα, πλησίον τοῦ βασιλέως τῶν Κοζάκων, διά τῆς ὁποίας παρακαλοῦσε νά ἐνισχύσει τό ἔργο τῆς ἀναπτύξεως τῆς ἑλληνικῆς παιδείας. Ἡ ἐπιστολή αὐτή περιέπεσε στά χέρια τῶν Τούρκων. Ἔτσι ὁ Σουλτάνος Ἰμπραήμ ὁ Α’ διέταξε τήν θανάτωση τοῦ Ἁγίου Παρθενίου.
Ὁ Ἱερομάρτυς Παρθένιος συνελήφθη τό Σάββατο τοῦ Λαζάρου, τοῦ ἔτους 1657 καί πιεζόμενος νά δεχθεῖ τόν Ἰσλαμισμό γιά νά ἀποφύγει τόν θάνατο, στάθηκε σταθερός καί ἀκλόνητος στήν Χριστιανική πίστη. Γιά τόν λόγο αὐτό τόν κρέμασαν στήν καγκελωτή πύλη, τήν λεγόμενη Παρμάκ – Καποῦ. Τό ἱερό λείψανό του παρέμεινε κρεμασμένο ἐπί τρεῖς ἡμέρες καί μετά ρίχθηκε στήν θάλασσα. Ἀργότερα τό περισυνέλεξαν οἱ Χριστιανοί καί τό ἐνταφίασαν μέ εὐλάβεια στήν λεγόμενη νῆσο «τῶν Πριγκίπων».

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἅγιος Μάρτυς Τιμόλαος καταγόταν ἀπό τόν Πόντο. Μαρτύρησε περί τό 305 μ.Χ. στήν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης μαζί μέ ἄλλους ἑπτά Χριστιανούς. Στά Μηναῖα καί στό Ἁγιολόγιο τοῦ Σωφρονίου Εὐστρατιάδου ἀναφέρονται ὡς Μάρτυρες ὀκτῶ ἐν Καισαρείᾳ, πού ἑορτάζουν σήμερα, χωρίς νά σημειώνεται τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Τιμολάου. Σέ ἄλλα Μηνολόγια ἀναφέρονται τριάντα πέντε Μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι μαρτύρησαν ἐπί αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (360 – 363 μ.Χ.), ἐνῷ σέ ἄλλα Μαρτυρολόγια ἀναφέρονται πενήντα Μάρτυρες.
Ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τιμοῦσε ἀρχικά τήν μνήμη τους στίς 15 Μαρτίου.
Οἱ Ἅγιοι αὐτοί Μάρτυρες, ὅταν ἀπεστάλη ἀπόφαση ἀπό τόν ἀσεβή καί παράνομο βασιλέα Ἰουλιανό (361 – 363 μ.Χ.), πού διέταζε τούς πιστούς νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό καί νά προσκυνοῦν τούς θεούς τῶν Ἐθνικῶν, ὄχι μόνο δέν ὑπάκουσαν νά κάνουν αὐτό, ἀλλά καί μέ μεγάλο θάρρος περιέρχονταν ὅλη τήν πόλη καί ἔλεγαν μέ μεγάλη φωνή: «Νά τιμᾶτε καί νά λατρεύετε τόν Χριστό ὡς τόν μόνο ἀληθινό Θεό. Καί οἱ θεοί πού δέν δημιούργησαν τόν οὐρανό καί τήν γῆ, ἂς καταστραφοῦν μαζί μέ ὅσους τούς λατρεύουν». Ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς ἐνέργειάς τους συνελήφθησαν ἀπό τούς εἰδωλολάτρες καί παραδόθηκαν στήν φυλακή. Κατηγορούμενοι ἀπό τόν Ἰουλιανό καί μέ διαταγή ἐκείνου πρόθυμα ἀποδέχθηκαν τό μαρτύριο. Ἀποκεφαλίσθηκαν, ἀνεβαίνοντας πρός τόν Χριστό, τόν Ὁποῖο εἶχαν ποθήσει ἀπό τήν βρεφική τους ἡλικία καί χωρίς νά Τόν ἀρνηθοῦν ἔλαβαν βραβεῖο ἀθανασίας.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ὅσιος Ἀβραάμ ἀπό τήν παιδική ἡλικία ἀγάπησε τήν ἀγγελική καί μοναχική πολιτεία καί ἀφοῦ διένειμε ὅλη τήν περιουσία του στούς πτωχούς, ἔγινε μοναχός. Ἦταν τύπος καί παράδειγμα ὁσιακής βιοτής καί πολιτείας καί πολλοί προσέτρεχαν σέ αὐτόν γιά νά ὠφεληθοῦν πνευματικά καί νά λάβουν τήν εὐχή του. Ἐπειδή, ὅμως, ὁ Ὅσιος ἀγαποῦσε τήν ἡσυχία, ἔφυγε ἀπό τόν τόπο πού ἀσκήτευε καί ἦλθε στό ὄρος τοῦ Λάτρου, ὅπου διῆλθε τό ὑπόλοιπο τοῦ βίου του μέ νηστεία, προσευχή, δάκρυα καί ἐγκράτεια.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

ύο Χριστιανοί φίλοι, ὁ Ἰωάννης καί ὁ Σέργιος, ἔταξαν νά υἱοθετήσουν ὁ ἕνας τόν ἄλλο σάν σαρκικοί ἀδελφοί, μπροστά στήν ἱερά εἰκόνα τῆς Παναγίας στή μονή τῶν Σπηλαίων τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου. Ὁ Ἰωάννης ἦταν πλούσιος καί εἶχε ἕναν ἑπτάχρονο υἱό, τόν Ζαχαρία. Ὅμως ὁ Ἰωάννης ἀρρώστησε πολύ. Πρίν τόν θάνατό του ἀνέθεσε τήν ἐπιμέλεια καί τήν φροντίδα τοῦ υἱοῦ του Ζαχαρία, στόν φίλο του Σέργιο, στόν ὁποῖο ἐμπιστεύθηκε καί μία μεγάλη ποσότητα χρυσοῦ, ὥστε νά τήν δώσει στόν υἱό του Ζαχαρία, ὅταν αὐτός θά ἔφθανε σέ ὥριμη ἡλικία.
Ὅταν ὁ Ζαχαρίας μεγάλωσε, ζήτησε τό χρυσάφι ἀπό τόν Σέργιο. Ἐκεῖνος, ὅμως, ἀρνήθηκε ὅτι εἶχε παραλάβει κάτι τέτοιο ἀπό τόν πατέρα τοῦ Ζαχαρία. Τότε ὁ Ζαχαρίας εἶπε: «Ἀφήσατέ τον νά ὁρκισθεῖ μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, ἐνώπιον τῆς ὁποίας ἔγινε σαρκικός ἀδελφός μέ τόν πατέρα μου. Καί ἂν ὁρκισθεῖ ὅτι δέν πῆρε τίποτε ἀπό τόν πατέρα μου Ἰωάννη, ἐγώ δέν θά ζητήσω τίποτε ἀπό αὐτόν». Ὅταν ὁ Σέργιος ὁρκίσθηκε αὐτό πού ἰσχυριζόταν, ἤθελε νά πλησιάσει γιά νά ἀσπαστεῖ τήν εἰκόνα, ἀλλά μία δύναμη τόν κρατοῦσε καί δέν τόν ἄφησε. Ἄρχισε τότε νά κλαίει καί νά φωνάζει πρός τούς Ὅσιους Πατέρες Ἀντώνιο καί Θεοδόσιο: «Μήν ἀφήνετε αὐτόν τόν ἀνελέητο δαίμονα νά μέ καταστρέψει!». Ἦταν δαίμονας πού τοῦ ἐπιτέθηκε κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ.
Μετά ἀπό αὐτό ὁ Σέργιος ἀποφάσισε νά παραδώσει τόν χρυσό στόν Ζαχαρία. Ὅταν ἄνοιξαν τό κιβώτιο διαπίστωσαν ὅτι ἡ ποσότητα εἶχε διπλασιασθεῖ. Ὁ Ζαχαρίας, ἀφοῦ παρέλαβε τόν χρυσό, τόν πρόσφερε στό μοναστήρι καί ἔγινε μοναχός. Ἐκεῖ ἔζησε γιά πολύ καιρό μέ ἄσκηση καί προσευχή καί ἔγινε πλούσιος σέ οὐράνια χαρίσματα.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx