ἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Δομνίνος ἢ Δόμνος καί Φιλήμων, καταγόμενοι πιθανῶς ἀπό τήν Θεσσαλονίκη, ἀναχώρησαν γιά τήν Ἰταλία, ὅπου κήρυτταν τό Εὐαγγέλιο καί βάπτιζαν Χριστιανούς. Ἐξαιτίας αὐτοῦ, ἐπειδή ἐξόργισαν τούς εἰδωλολάτρες, συνελήφθησαν, δέθηκαν μέ ἁλυσίδες καί παραδόθηκαν στόν ἄρχοντα τῆς χώρας. Ὁ ἄρχοντας, ὅταν οἱ Μάρτυρες παρουσιάσθηκαν μπροστά τους, ἐπιχείρησε ἀρχικά μέσῳ τῆς κολακείας νά τούς μετακινήσει ἀπό τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ὑποσχόμενος σέ αὐτούς τιμές καί δῶρα μεγάλης ἀξίας. Στήν συνέχεια ὅμως, ὅταν τούς εἶδε νά μήν σκέπτονται καθόλου ὅλα αὐτά, μόνο δέ τόν Χριστό νά ἐπικαλοῦνται, ἀφοῦ τούς γύμνωσε καί τούς τέντωσε στήν γῆ ἀπό τέσσερις μεριές, τούς χτύπησε ἀνηλεῶς, γιά νά τούς ἐξαναγκάσει νά θυσιάσουν στά εἴδωλα. Ἐπειδή ὅμως δέν τούς ἔπεισε, τούς ἔκλεισε στήν φυλακή καί τούς ἀποκεφάλισε.
Ἡ μνήμη τους ἀναφέρεται καί στίς 26 Μαρτίου.