Ὅσιος Παφνούτιος τοῦ Μπορόβκ, κατά κόσμον Παρθένιος, ἔζησε κατά τόν 13ο καί 14ο αἰώνα μ.Χ. Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Ἰωάννης. Σέ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν ὁ Παρθένιος ἔφυγε κρυφά ἀπό τήν πατρική οἰκία καί κατέφυγε σέ μοναστήρι. Τό 1414 κείρεται μοναχός στή μονή Ποκρόβσκι Βισότσκι τῆς πόλεως Μπορόβκ καί ὀνομάζεται Παφνούτιος. Ὅταν πέθανε ὁ ἡγούμενος τῆς μονῆς, ὁ Ὅσιος ἐξελέγη στή θέση του. Τό 1426 χειροτονεῖται πρεσβύτερος ἀπό τόν Μητροπολίτη Κιέβου Φώτιο. Σέ ἡλικία πενήντα ἑνός ἐτῶν ὁ Ὅσιος Παφνούτιος ἀσθένησε βαριά καί ἀποσύρθηκε ἀπό τήν ἡγουμενία, ἀφοῦ ἔλαβε τό μέγα ἀγγελικό σχῆμα.
Μετά τήν ἀνάρρωσή του, τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, στίς 23 Ἀπριλίου τοῦ 1444, ἐγκαταλείπει τό μοναστήρι καί καταφεύγει γιά ἄσκηση καί ἡσυχία στίς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Πρότβα. Σέ λίγο τόν ἀκολουθοῦν καί ἄλλοι μοναχοί καί ἔτσι δημιουργεῖται μία νέα μονή. Πρώτιστο μέλημα τοῦ Ὁσίου ἦταν ἡ ἀνοικοδόμηση ἑνός νέου πέτρινου ναοῦ ἀφιερωμένου στό Γενέσιον τῆς Θεοτόκου.
Ὁ Ὅσιος ἀποτελοῦσε παράδειγμα ἁπλότητας καί ἐγκράτειας. Εἶχε τό πιό φτωχό κελλί καί ἡ τροφή του ἦταν πολύ ἁπλή καί ἐλάχιστη. Ἀπό τά διακονήματα τῆς μονῆς ὁ Ὅσιος διάλεγε τά πιό βαριά: ἔκοβε καί μετέφερε ξύλα, ἔσκαβε καί πότιζε τόν κῆπο. Αὐτό ὅμως πού τόν διέκρινε ἦταν ἡ ἀγάπη του πρός τό λειτουργικό βίο τῆς Ἐκκλησίας καί τίς Ἀκολουθίες.
Ὁ Ὅσιος Παφνούτιος προέβλεψε τό θάνατό του. Προσευχήθηκε γιά τελευταία φορά, εὐλόγησε τούς ἀδελφούς του καί κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1477.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx