Ὅσιος Δίος (19 Ιουλίου)

190710αταγόταν ἀπό τήν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας, καί ἔζησε στά χρόνια του μεγάλου Θεοδοσίου. Ἦταν διακεκριμένος γιά τή θεολογική του πολυμάθεια καί γιά τήν ἀνυπόκριτη εὐσέβεια καί ἐγκράτεια. Σέ ἡλικία μάλιστα 35 ἐτῶν, τόσο πολύ εἶχε ἐξαπλωθεῖ ἡ φήμη τῆς ἀρετῆς του, πού ἀπό παντοῦ ἔρχονταν ν’ ἀκούσουν τίς πολύτιμες συμβουλές του.
Μετά ἀπό χρόνια, τόν προσκάλεσε ὁ Πατριάρχης Ἀττικός (406 – 425) στήν Κωνσταντινούπολη καί τόν χειροτόνησε ἱερέα. Τά ἱερατικά του καθήκοντα, ἐπετέλεσε μέ πολύ ζῆλο καί ἀκρίβεια. Ἦταν στούς ἐνορίτες του, πρότυπο ἱεροῦ καί φιλόστοργου πνευματικοῦ πατέρα καί οἰκογενειακοῦ συμβούλου.
Στήν Κωνσταντινούπολη ἵδρυσε καί μοναστήρι. Κάποτε ἀρρώστησε βαριά, πού ἔφτασε μέχρι τά πρόθυρα τοῦ θανάτου. Σώθηκε ὅμως ἀπό θαῦμα.
Απεβίωσε εἰρηνικά, διατηρώντας μέχρι τήν τελευταία του πνοή τό πῦρ τῆς εὐσεβείας καί τῆς στοργῆς γιά τίς ψυχές τοῦ ποιμνίου του.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ὁ βίον ἐφάμιλλον, τῇ κλήσει πολιτευθείς, τῆς δόξης τοῦ Πνεύματος, πυξίον ὤφθης σεπτόν, Πατήρ ἡμῶν Ὅσιε· σύ γάρ θαυματουργίαις, ἱεραῖς διαπρέπων, ἔνδοξος ἐν Ὁσίοις, φερωνύμως ἐδείχθης. Διό σε ἀνευφημοῦμεν, Δῖε μακάριε.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν.
Ἁγνείᾳ ψυχῆς, ἐνθέως ὁπλισάμενος, καί ἄπαυστον εὐχήν, ὡς λόγχην χειρισάμενος, κραταιῶς διέκοψας, τῶν δαιμόνων Δῖε τάς φάλαγγας, θαυματουργέ Πατήρ ἡμῶν, πρεσβεύων ἀπαύστως, ὑπέρ πάντων ἡμῶν.

Μεγαλυνάριον.
Ἔνδοξος τῇ κλήσει ἀποφανείς, ἔνδοξος ἐν βίῳ, ἐχρημάτισας ἐπί γῆς· ὅθεν τῆς ἐνδόξου, τοῦ Λόγου βασιλείας, ἐνδόξως ἠξιώθης, Δῖε πανένδοξε.